Skorowidz - Autorskie wynagrodzenie

W trzecim numerze kwartalnika Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego Prace z Prawa Własności Intelektualnej za 2018 r. opublikowano na stronach 86-110 mój artykuł pod tytułem: Tantiemy audiowizualne w zarysie: charakter prawny, podstawy reprezentacji organizacji właściwej oraz problem tak zwanych starych tabel wynagrodzeń autorskich. Poniżej kilka tez w języku polskim i angielskim z tego artykułu. __________________________________________________________________________ The third issue of the Jagiellonian University Journal of IP Law quarterly for 2018 has just published (pages 86-110) my article on audiovisual royalties in outline: legal nature, representation basis of the proper organization and the problem of so-called old remuneration tables. Below are some few theses in Polish and English from this article.

W dniu 11 kwietnia 2018 r., w Uniwersytecie Warszawskim, w ramach seminarium doktoranckiego pod kierunkiem prof. dr hab. Moniki Czajkowskiej-Dąbrowskiej, wygłosiłem referat na temat wynagrodzeń niezrzekalnych (tantiem audiowizualnych - TA) za publiczne komunikowanie utworu audiowizualnego.

W dniu 20 listopada 2015 weszła w życie tzw. duża nowelizacja prawa autorskiego. Chodzi o ustawę z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1639). Nowelizacja ta wywoływała poruszenie jeszcze przed jej uchwaleniem. Czy zasługuje ona na miano „dużej” pozostawiamy do oceny czytelników. Jest selektywna. Dla niektórych uczestników rynku praw autorskich będzie „bardzo duża”, dla innych pozostanie „bardzo mała”. Niezależnie od ocen, redaktorzy PrawoAutorskie.pl i radcowie prawni Janusz Piotr Kolczyński i Przemysław Dominik Antas odpowiadają na kilka podstawowych pytań zadanych im przez Dominikę Sułecką.

In a judgment of November 17, 2011, Case III CSK 30/11, the Polish Supreme Court held that claims brought by collecting societies regarding copyright are as a rule subject to a 10-year limitation period, even if the claims—by virtue of law—can be brought to the court only by the respective collecting society (mandatory representation). The specific length of the limitation period (3 or 10 years) depends, however, on the respective nature of the claim. The judgment also provided insight into the Supreme Court’s views on the extent to which submission of and access to documents can be demanded to determine remuneration and fees claimed by a collecting society (CS) based on art.105 (2) of the Polish Copyright Act.

Under art. 20 of the Polish Copyright Act, producers and importers of certain data carriers and reprographic equipment are obliged to pay fees to collective management organisations which act on behalf of creators (authors, performers, producers, publishers). These fees are in an amount not exceeding 3 per cent of the sales price. Collective management organisations redistribute them to the right holders. The authors of this article analyse a new and revolutionary Polish court decision that has changed the to-date jurisprudence in similar cases. The court decided that the said copyright levies are not due once analogous charges have already been paid in another EU Member State and regarding the same goods (data carriers, reprographic equipment). By generally sharing the view of the Polish Court of Appeal in Wrocław, that the multiplication of levies is not compatible with the relevant EU law, the authors point out at some controversies in that respect, especially in relation to the territoriality principle under copyright law and freedoms related to EU single market.

Holenderski Sąd Najwyższy (Hoge Raad) zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) z pytaniem prejudycjalnym czy licencja ustawowa w postaci tzw. dozwolonego użytku prywatnego rozciąga się na korzystanie z kopii utworu pochodzącej z nielegalnego źródła

W uchwale z 26 października 2011 roku (sygn. akt III CZP 61/11, opubl. www.sn.pl) Sąd Najwyższy odpowiedział na pytanie prawne Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Zostało ono zawarte w postanowieniu tego sądu z 30 czerwca 2011 r. (sygn. akt I ACa 123/11). Udzielając odpowiedzi Sąd Najwyższy wyjaśnił jakie są przedmiotowe i podmiotowe granice roszczenia informacyjnego organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi („OZZ”) w związku z obowiązkiem ponoszenia przez producentów i importerów na rzecz twórców tzw. opłat produkcyjno-importowych od urządzeń kopiujących.

Dziś wchodzi w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 3 lutego 2011 r. w sprawie wyznaczenia sądu okręgowego właściwego do rozpoznawania niektórych spraw z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych (Dz.U. Nr. 36 poz. 186). Niniejszy artykuł omawia postępowania rozpoznawane przez ten sąd w ujęciu praktycznym. Autor przekazuje także kilka podstawowych informacji organizacyjnych przesłanych PrawoAutorskie.pl przez biuro rzecznika prasowego tego sądu.